Op 5 mei 1971 speelden wij onze eerste voorstelling in Theater Carré.
Was toen zesentwintig, -vijf jaar ouder dan mijn kleinzoon nu-
en het theater was nog niet Koninklijk.
Dat lijkt heel lang geleden, maar voelt niet zo.

Over een boel nachtjes slapen komen we terug
met Jannemien Cnossen, Wieke Garcia, Kees Dijkstra en Edith Leerkes
om dertig keer mijn vijfenzeventigste verjaardag te vieren
met de voorstelling Dat kun je wel zien dat is hij
Als dat lukt, hebben we aan het eind van die reeks vijfhonderdtachtig keer in die prachtige zaal gespeeld.

Hoor mijn vader in gedachten zeggen: ‘Dat is toch ongelooflijk.’
In mijn hoofd roept mijn moeder vanuit de keuken: ‘Hopen dat het lukt’.

IN CARRÉ

Herman van Veen
75

‘Dat kun je wel zien dat is hij’

Ls,
Vandaag een jaar geleden
vroeg iemand van het theater mij
of ik al wist wat wij
zouden komen spelen.

Jee, dacht ik,
dat hangt van zo veel af.
Hoe toekomstbestendig kan op mijn leeftijd
zo’n aankondiging zijn?
Het gaat immers
altijd anders dan je denkt
ook als je denkt
het zal wel anders gaan dan je denkt
dan gaat het toch nog anders
dan je denkt.
Zoals Judith, een vriendin,
laatst in een boekje schreef.

Al zeker weet ik wel
als alles gaat zoals ik hoop,
versieren we een stoel,
want ik word vijfenzeventig.
Net zo oud als de langst gewapende vrede
in onze lage landen ooit.
Dus zingen we vast en zeker blij
vrij
naar Chawwa Wijnberg:

Violen, anjelieren
en een tas vol prei
wat hebben we te vieren
violen, anjelieren
en een tas vol prei.

Ja, los van wat krakende onderdelen
en het regelmatig kwijt zijn van namen,
beschouw ik deze tijd,
ook al ben ik minder jong dan gisteren,
als de beste van mijn leven.

Voor zover,

Herman van Veen

Herman van Veen (1945) groeide op in Utrecht waar hij ook het conservatorium bezocht. In 1965 maakte hij zijn theaterdebuut met het soloprogramma ‘Harlekijn’ (Niemands knecht, niemands baas). Sindsdien reist hij met zijn voorstellingen de wereld rond. Van zijn hand verschenen tot op de dag van vandaag honderdtachtig cd’s, even zoveel boeken en zo’n vijfhonderd schilderijen. Voor zowel zijn artistiek werk als zijn inzet voor projecten ten behoeve van vrede, veiligheid en verbondenheid is hij talloze malen onderscheiden. Zo is hij onder andere drager van het Verdienstkreuz am Band des Verdienstordens der Bundesrepublik Deutschland, Ridder in de Orde van Oranje Nassau en Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw. Herman heeft een Eredoctoraat aan de Vrije Universiteit Brussel, is vader van vier kinderen, stiefvader van de weeseend Alfred Jodocus Kwak en grootvader van drie kleinkinderen.